Argora Meyhanesi Siir

Ahmet Selçuk Ilkan - Argora Meyhanesi Siir

Sana bu satirlari
Bir sonbahar gecesinin
Felç olmus kösesinden yaziyorum
Besyüz mumluk ampullerin karanliginda
Saatlerdir bosalan kadehlere
Sarkilarini dolduruyorum
Tabagimdaki her zeytin tanesine
'Simsiyah Bakislarin' i koyuyorum
Ve kaldirip kadehimi
Bu rezilcesine yasamalarin serefine içiyorum.
Burasi Agora Meyhanesi
Burada yasar asklarin en madarasi
Ve en sahanesi
Burada saçlarin her teline bir galon içilir
Gözlerin her rengine bir sarki seçilir
Sen bu sekiz köseli meyhaneyi bilmezsin
Bu sekiz köseli meyhane seni bilir
Burasi Agora Meyhanesi
Burasi arzularini yitirmis insanlarin dünyasi...
Simdi içimde sokak fenerlerinin yalnizligi
Bosalan ellerimde kahreden bir hafiflik
Bu aksam umutlarimi meze yapip içiyorsam
Elimde degil
Bu da bir nevi namuslu serserilik
Disarda hafiften bir yagmur var
Bu gece benim gecem
Kadehlerde alaim-i semalarin raksettigi
Gönlümde bütün dertlerin hora teptigi gece bu
Camlara vuran her damlada seni hatirliyorum
Ve sana susuzlugumu
Birazdan sarkilar susar, kadehler bosalir
Umutlar tükenir, mezeler biter
Biraz sonra bir mavi ay dogar tepelerden
Bu sarhos sehrin üstüne
Birazdan bu yagmur da diner
Sen bakma benim böyle delice efkarlandigima
Mendilimdeki o kizil lekeye de bos ver
Yarin gelir çamasirci kadin
Her seyden habersiz onu da yikar
Sen mesut ol yeter ki ben olmasam ne çikar?
Dedim ya burasi Agora Meyhanesi
Bir tek iyiligin tüm kötülüklere meydan okudugu yer
Burasi Agora Meyhanesi
Burasi kan tüküren mesut insanlarin dünyasi